Gereksiz Hikaye

                                                      
                                                                         
                                                                          
              Karanlık ve soğuk bir odada yine yalnızlığına uyandı.Dün geceden kalan bira şişeleri,sigara  izmaritleri ve yoğun bir umutsuzluk kokusu hakimdi odaya.Derin bir iç çekip pencereye gitti günün  nasıl olduğuna bakmak için yine karanlıktı.Onun için gün aydın değildi aslında.Camı açtı soğuk  havayı ciğerine çekti.Üşüdü.Hala bir şeyler hissetmek ona iyi geldi.Kahvesini koydu,sigarasını yaktı  düşündü.Bütün gün yaptığı hatalarını düşündü...Artık içinden çıkamaz durumdaydı.Sadece iyi biri  olmak istedi aranıp sorulmak vs .Etrafına baktığında hiç çalarken duymadığı bir telefonu ve sürekli  bilgisayarında çalan Pearl Jam'in Black şarkısı.Onda hissettirdikleri farklıydı.Şarkının altına yazılan  yorumları yarım yamalak İngilizcesiyle çevirip onun hissettiklerini yaşayan insanları gördükçe az da  olsa mutlu oluyordu.
             
             Sigarasından bir nefes çekti ve kahvesinden bir yudum aldıktan sonra ilk kez sesli düşündü.
"Bu yaşadığım hayatta kimin umurundayım?  Herkesin kendine göre bir hayatı var.Penceremden baktığımda herkesin mutlu olduğunu görebiliyorum.Arkadaşlarıyla fotoğraf çekilen insanlar var.Benim neden etrafımda sadece duvarlar ve sigara izmaritleri var".Bu artık ona acı vermeye başlamıştı.
    
             Buzdolabına doğru gitti.Kapısını açtı ve ilaçlara baktı.Dolaptaki tüm ilaçları çıkardı ve her zaman oturduğu yere oturdu.Tek tek tüm ilaçları kaplarından çıkardı.Bir avuç dolusu ne işe yaradığını bile bilmediği ilaçlar vardı.Hepsini tek seferde içmeye kararlıydı.Acı dayanılmaz durumdaydı.İlaçların acısını geçireceğine emindi.

            Artık her şey farklıydı yavaştan beyni uyuştu.Midesi bulanıyordu.Ama mutluydu bu durumdan.
Düşünceleri artık yavaştan kayboluyordu.Sonunda başarmıştı.Uzun zamandan sonra yüzünde tebessüm vardı.Uzandı ve sadece gülümsüyordu.Beyninin ilk defa boş olmasını ve ölümü tebessümle karşıladı...