Gereksiz Hikaye 2

  Son notu buydu hayatıyla ilgili.Ne yaşadı, neden son durumu düşündü ya da neden kaçıyordu?İşin ironik kısmı gülümseyen bir ceset.Olabilecek en güzel tebessümüyle.
  Odaya girildiğinde kendini asmış bir beden vardı.Odanın tam ortasında.Sigara izmaritleri kül tablasını doldurmuş,odada çok ağır bir koku vardı."Ne zamandır buradaydı bu ceset?" ,"Hiç mi arayanı soranı yok bu cesetin?" gibi sorular oluşuyordu.Sarkan bacakların altında büyük bir zarf vardı.İçinde bir sürü yazı vardı.Kendince hayatını anlatmıştı.Neden bu ceset olmayı tercih ettiğini yazmıştı o kağıtlara.Kağıtlardaki yazılar uzun değildi ve gözüne takılanları okudu.
   Büyük bir hissizlik içindeyim.Yediğim,içtiğim hiç bir şeyden tat almıyorum artık.Hayata tutunamıyorum artık sadece insanların silüetlerini görüyorum.Sadece giderken tam anlamıyla görünüyorlar ve bıraktıkları acıyla..
   Seni seviyorum demek yasak sanırım benim için.Kime söylersem gidiyor kalanına rastlamadım daha.Aileme bile söylemek istemiyorum.Onlarda gider diye korkuyorum ya da onlarda gitmişlerdir haberim bile yoktur.
   Çok yalnızım.Yanımda olmasını bırak yanımda olduğunu hissettiğim bir insan bile yok.Ama bu durumun nasıl olduğunu hatırlamıyorum.Yalnızlığın güzelliğine mi kapıldım yoksa yalnız mı bırakıldım?Gerçekten hatırlamıyorum.Biraz düşünsem aklıma gelir belki ama bu düşünce için o boş beynimde yer yok.
   Yine bir seni seviyorum ve yine bir gidiş.Alışkın olmam lazımdı.Aynı hatayı bir kez yaptıktan sonra yine aynı acıyı hissetmem hissedemem diyordum.Yanıldım.Hemde çok büyük yanıldım.Yaşadığım en büyük acıydı sanırım.Sıcaklığını hala hissediyorken tenim fazla uzaklaşmış olamaz diye düşündüm.Baktığımda çok uzaktaydı.Hemde çok...
   Artık dayanamıyorum bu acıya.Parçaladığım bir sürü maske var.Çok fazla.Artık tamirde edemiyorum.Az az kanayan bir yarayken artık durduramadığım bir şelaleye döndü artık.Canım çok acıyor.Ayağa kalkacak bir güç bulamıyorum kendimde.Sadece gözlemliyorum.Nerde,ne yapıyor,kiminle asıl önemli soru mutlu mu ? Bunları gözlemliyorum.Uzak olursam acım durur diye düşünmüyor değilim ama her geçen zaman acı daha çok artıyor.Sadece göz ardı ediyorum.Acımı unutmam lazım.
   Acı her geçen gün artıyor.Dayanılmaz durumda.Bu aciz bedenle savaşmam oldukça zor.Kendi kabuğumda kalsamda artık yapamıyorum.Bitmeli artık bu durum.Artık bu aciz bedenden sıyrılmalıyım.En büyük lüksüm bile bana artık keyif vermiyor.Şu ana kadar yanımdan ayırmadığım sigaram.Bu işi artık bitirmeliyim.
   Sana dokunmak isterken...
   Kafasını kaldırdı ve cesete baktı.Gülümsemesinin sebebini anlamıştı.Giderken sadece kapıyı kapattı ve onu en büyük tebessümü,sigara kokan odasını,kanepedeki sigara izlerini,battaniyesiyle yalnız bıraktı ona yapabileceği en büyük iyilikle..Evden çıkarken o notu yanına aldı ve açıp tekrar okudu.
   Sana dokunmak isterken gidişini izlemek...